Rozwój cywilizacyjny i ekonomiczny jest nierozłącznie związany z miastami, a urbanizacja jest współcześnie specyficznym i stale postępującym procesem. W miastach i aglomeracjach koncentrują się zasoby materialne i ludzkie, działalność gospodarcza, a co z tego wynika produkcja dóbr i usług, przepływy kapitału i danych, życie społeczne, naukowe i kulturalne.
Miasta, rozwijając się – nierzadko wskutek żywiołowych procesów społeczno-ekonomicznych – tworzą coraz bardziej złożone systemy przestrzenno-ergonomiczne. Prowadzi to do powstawania trudnych struktur wielkomiejskich.
Zadaniem gospodarki przestrzennej jest racjonalne przekształcanie tych struktur – tworzenie obszarów o stosownych właściwościach, które wraz z ich zasobami przyczyniają się do rozwoju miast. Niniejsza praca powstała z myślą o przeprowadzeniu szerokich rozważań na temat planowania przestrzennego i gospodarki przestrzennej w Polsce, niezwykle w kontekście roli, jaką odgrywają w rozwoju miast i obszerniejszych układów miejskich (aglomeracji /metropolii).
Nawiązuje do koncepcji przestrzennej organizacji rozwoju społeczno-gospodarczego miast. Znaczenie książki dla nauk ekonomicznych ma charakter poznawczy i ergonomiczny. Wartość poznawcza polega na zebraniu, uporządkowaniu i zwiększeniu wiedzy z zakresu planowania i gospodarki przestrzennej.
Monografia powiększa i systematyzuje także wiedzę z tych obszarów, dodaje elementy ekonomiki miast, pozwalając na osadzenie procesów zachodzących w polskich aglomeracjach w kontekście teoretycznym. Praktyczne znaczenie pracy przejawia się w pełniejszym zrozumieniu zależności, mechanizmów i procesów zmian w rozwoju miast i aglomeracji (zilustrowanych przykładem obszaru metropolitalnego Poznania).
