Rodzina odgrywa kluczową rolę w dobrym rozwoju dziecka. Liczne badania pokazują, że w wyniku uogólnienia doświadczeń wyniesionych z domu rodzinnego kształtuje się obraz własnej osoby, hierarchia wartości i postawy życiowe młodego człowieka.
Rodzina jest najważniejszym elementem kształtowania więzi społecznych dziecka. Członkowie rodziny tworzą jego najbliższe środowisko i są osobami najszczególniej znaczącymi w pierwszych latach życia dziecka.
Na podłożu interakcji społecznych dzieci z rodzicami i rodzeństwem rozwijają się postawy i zachowania w stosunku do ludzi, rzeczy, zjawisk i życia w ogóle. One również decydują o przyszłych wzorcach przypasowania (Cudak 2010, s.
157). Jako ramy teoretyczne badań własnych opisanych w niniejszej książce wykorzystano teorię przywiązania i wybrane koncepcje postaw rodzicielskich. Jednocześnie w jednym, jak i drugim ujęciu niezwykle konkretnie akcentowany jest bowiem wpływ rodzica na rozwój dziecka.
duże znaczenie ma również fakt,dostępne są narzędzia do pomiaru postaw rodzicielskich i stylów przywiązania. W książce przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w ramach seminarium licencjackiego w Katedrze Nauk o Rodzinie Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Śląskim.
Badania pokazują pewne zależności między rodziną pochodzenia a funkcjonowaniem dziecka w życiu dorosłym. Monografia składa się z dwóch części. W pierwszej poddano analizie postawy rodzicielskie i ich związek z funkcjonowaniem psychospołecznym potomstwa w życiu dorosłym (takie sfery, jak: cechy osobowości, decyzja o małżeństwie, percepcja własnej cielesności).
W części drugiej zaś rozpatrzono związek między stylami przywiązania a sposobami wyrażania uczuć i cechami osobowości dorosłego dziecka.
