Ta książka to zapis prac związanych z dwoma projektami tzw. Historii mówionej: „Świadek żydowskiego stulecia” realizowanego dla Fundacji Centropa i „Zapisywanie świata żydowskiego w Polsce” dla Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny w Polsce. Z powstałego w ich ramach wielkiego archiwum rozmów Autorka wybiera tytułowe 12 opowieści polskich Żydów urodzonych w latach 1909 – 1926. Opierając się na wspomnieniach (jakże nieraz sprzecznych i fragmentarycznych), pieczołowicie odtwarza codzienne życie przedwojennej społeczności żydowskiej w Polsce. Razem z bohaterami przywołujemy z ich pamięci klimat żydowskich miasteczek, domowe rytuały, zapomniane zwyczaje a choćby przepisy na świąteczne potrawy.
Bohaterowie pochodzą z przeróżnych środowisk, klas i części Polski. Z rodzin w pełni zasymilowanych jak i ortodoksyjnych, bogatych i biednych, mówiących w jidysz i/albo po polsku. Ich nazwiska nie są znane, lecz przywoływane poprzez nich historie układają się w fascynujący obraz wielorakiej występowaniu Żydów w Polsce. Opowieści skupiają się przede wszystkim na okresie przedwojennym, najtrudniejszym do odtworzenia, choć nie pomijają czasów wojny i późniejszych. Hanka Grupińska ma szacunek dla języka, pozwala bohaterom wypowiedzieć się do końca, nie poprawia, oddając tym samym rytm intymnej rozmowy. Czasami, gdy słów brakuje, jak we fragmentach o Zagładzie, staje się delikatną akuszerką wyznań, wiedzącą precyzyjnie, gdzie postawić kropkę, za którą jest już tylko milczenie.
