Zbiór tekstów ilustrujących zmiany zachodzące na uczelniach publicznych w związku z ich przekształceniami wynikającymi z przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Autor opisuje procesy będące wynikiem bezustannych i głębokich modyfikacji ustawy uczelnianej (2005, 2011, 2014), które – wprowadzane bez konsultacji z przedstawicielami środowiska naukowego – podważyły jego autonomię i wartość akademii w tradycyjnym rozumieniu.
akcentuje także bezsilność uczonych wobec biznesowego trendu ogarniającego działalność uczelni wyższych. Ważnym tematem poruszanym w tych felietonach są dodatkowo problemy wiążące się z nadchodzącym niżem demograficznym.
Autor ma nadzieję, że opisywane przez niego zjawiska, mogą dostarczyć materiału do namysłu architektom planów kolejnych rekonstrukcji na terenie akademickim. Ule to wysoko zorganizowana owadzia społeczność.
Pod władzą królowej matki, zazdrośnie tępiącej konkurentki do tronu pracują robotnice, trudzą się karmicielki, znoszą nektar zbieraczki, gotują się do secesji roje, czynią swe powinności trutnie... Ceniona produkcja miodu to uboczny efekt ich codziennego wysiłku, celem jest przetrwanie barci.
A temu służy wydanie potomstwa i trenowanie go do wyspecjalizowanych zadań. Prezentowany zbiór felietonów ilustruje podobną wysoko zorganizowaną społeczność. I jej celem jest przetrwanie, wydanie nowych pokoleń umysłów uformowanych do specjalistycznych społecznych zadań, także do wychowywania własnych następców.
[…] I ta społeczność dumnie ogłasza się powołaną do produkcji renomowanej słodyczy – naukowych badań i odkryć. To środowisko uczelni wyższych, które tu reprezentuje Uniwersytet profesora Lajkonika (UL). Felietony powstały dla Pisma Uniwersytetu Warszawskiego, w którym co drugi ukazywał się drukiem, a każdy na ówczesnym portalu tego pisma jako "Medytacje prof.
Lajkonika" (2012–2014).
