Niniejsze opracowanie jest wspólnym dziełem autorów, będących członkami Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN. Jest swoistym podręcznikiem pisania tekstów naukowych. Ma przygotować studenta do stworzenia eseju, stanowiącego główną część pracy magisterskiej na kierunku architektura i gospodarka przestrzenna.
Książka może także służyć słuchaczom studiów doktoranckich i podyplomowych. Celem publikacji jest na dodatek podniesienie poziomu naukowego dyskursu o Architekturze i Urbanistyce w całej architektonicznej społeczności, poprzez co powinna wpływać na jakość dzieł architektonicznych i urbanistycznych.
W książce autorzy wyraźnie podkreślają odrębność Architektury i Urbanistyki jako nauki. Negują rozumienie jej jako bezrefleksyjnie wytwarzanej sztuki albo wyuczonej umiejętności, pozbawionej intelektualnego zaplecza.
Próbują także uporządkować chaos pojęciowy pojawiający się w dyskusjach i tekstach naukowych z tej dziedziny nauki. Zbyt często bowiem bez zrozumienia używa się przypadkowo wybranych terminów z warsztatu innych dyscyplin, takich jak: filozofia, psychologia, etyka.
Dla uporządkowania treści książki teksty zostały podzielona na cztery grupy. Pierwsza dotyczy metodologii działania w przestrzeni architektonicznej i urbanistycznej, druga mówi o nauce w twórczości architektonicznej i urbanistycznej, trzecia o eksperymencie (pytając jednocześnie, o ewentualne miejsce architektury i urbanistyki w odpowiednim dla niej laboratorium).
W części czwartej autorzy zajmują się paradygmatem architektury i urbanistyki, a w zasadzie powodami jego zmiany. Publikacja porusza ważny i aktualny temat, jakim jest postrzeganie architektury jako nauki – mającej swój własny aparat pojęciowy i metodykę pracy.
Książka warta przeczytania zwłaszcza dzisiaj, gdy toczą się dyskusje na temat roli architektury, warunków jej uprawiania i nauczania. Wśród pojawiających się licznych poglądów i pomysłów na zmiany w tym zakresie warto pamiętać, iż dawni mistrzowie arcydzieł podziwianych do dziś tworzyli dzięki swym umiejętnościom i mądrości mecenasów, którzy zaufali ekspertom, nie próbując ingerować w ich warsztat.
Z recenzji prof. Dra hab. Inż. Arch. Aleksandra Böhma, Kraków
