Dni Natana to unikatowe źródło do historii chasydyzmu, mistyczno-pietystycznego ruchu żydowskiego, którego początki sięgają osiemnastowiecznej Europy Wschodniej. Książka opisuje drogę autora, Natana Sternharza (1780-1844) do chasydyzmu, jego służbę w charakterze skryby cadyka Nachmana z Bracławia (1772-1810) a także lata, gdy po śmierci mistrza stanął na czele społeczności jego sympatyków.
Wydane po śmierci Sternharza dzieło obejmuje okres od narodzin autora aż do 1835 roku. W centrum fabuły znajduje się więź, która zwiążeła w 1802 roku Sternharza z jego mistrzem, Nachmanem z Bracławia.
Autor opisuje swoje podróże do cadyka oraz wynikające z tego rodzinne konflikty oraz swoją działalność pisarską i wydawniczą. Szczególne miejsce w narracji zajmuje przejmujący opis ostatnich dni i agonii cadyka bracławskiego i jego pogrzebu w Humaniu.
Ostatnia część Dni Natana gromadzi opis starań autora na rzecz rozpowszechnienia nauk jego mistrza i skonsolidowania społeczności jego wyznawców. Dzieło Sternharza daje wgląd w duchowość i praktyki społeczności bracławskich chasydów z początku XIX w., prezentując jednocześnie osobiste i rodzinne wyzwania stające przed zwolennikami Nachmana z Bracławia.
Napisane dostępnym językiem Dni Natana stanowią fascynujące wprowadzenie do historii, zwyczajów, praktyk i wierzeń chasydzkich, widzianych oczami jednego z XIX wiecznych przywódców ruchu.
