Czasy, w których żyjemy, zostały przez Zygmunta Baumana określone mianem płynnej postępowości. Ich znakiem jest uwolnienie od więzi i zobowiązań, lecz też zwolnienie z reguł i norm, które do niedawna jeszcze wydawały się oczywiste i niepodważalne. Konsekwencją tych przemian jest także zatarcie się znaczeniowych granic pojęć dotychczas oczywistych – takich jak przyjaźń. Piotr Szarota przygląda się przeobrażeniom, jakim uległy nasze relacje z bliskimi nam ludźmi. Rozważa zależności pomiędzy systemami rodziny i przyjaciół, analizuje relacje między przyjaźnią, miłością i erotyzmem. Przedstawia nieobecne dotychczas warianty bliskich relacji: przyjaźń skomercjalizowaną – „za pieniądze”, relacje paraspołeczne, na przykład z awatarem lub oparte na antropomorfizacji przyjaźnie ze zwierzętami. Pisze wreszcie o przyjaciołach „uszytych na miarę” – robotach i hiperrealistycznych lalkach. „Przemija postać świata” pisała Hanna Malewska o żmudnym przekształcaniu się jednej postaci świata w drugą. Piotr Szarota pisze o zmianach mniej dramatycznych i współczesnych, a dotyczących przemian bliskich związków międzyludzkich. Zgrabnie łącząc wiedzę z zakresu psychologii, socjologii i antropologii kultury, autor opisuje zachodzące na naszych oczach przemiany postaci rodziny, małżeństwa, relacji między rodzicami i dziećmi, zaś w głównej mierze pomiędzy przyjaciółmi. Z recenzji prof. Dr hab. Bogdana Wojciszke
gratisowy fragment:
