Autorzy podręcznika założyli, że Czytelnik już zna niektóre części kursu wytrzymałości materiałów, takie jak wyznaczanie sił przekrojowych w prostych układach prętowych, obliczanie charakterystyk geometrycznych figur płaskich i podstawowe równania mechaniki ciała sprężystego w zagadnieniu przestrzennym.
W opracowaniu sprowadzono je do zagadnienia jedno- i dwuwymiarowego, z omówieniem niektórych cech stanu naprężenia albo odkształcenia, użytkowanych w dalszej części podręcznika. W książce poruszono sporo zagadnień praktycznych związanych z projektowaniem, co stanowi korzystny punkt wyjścia do wykładów z przedmiotów traktujących szczegółowo o budowach metalowych, drewnianych, żelbetowych czy zespolonych.
Ukierunkowanie na zagadnienia związane z budownictwem nie ogranicza jednak ogólności podręcznika, który może być stosowany także na innych kierunkach studiów. W podręczniku szczegółowo omówiono zagadnienia prętów zginanych i obciążonych osiowo oraz wybrane przypadki prętów skręcanych.
Wyprowadzono i omówiono podstawowe sformułowania zagadnień brzegowych zróżnicowanych teorii prętów i metody ich badania i rozwiązywania. Zamieszczono liczne przykłady rozwiązań zadań z podaniem wyników w formie graficznej i ich interpretacją w odniesieniu do potencjalnych zastosowań w budownictwie.
Przedstawiono też wstęp do metody elementów skończonych w zaimplementowaniu do prętów obciążonych osiowo i zginanych. Zagadnienia przeanalizowano równocześnie w zakresie rozciągliwym, jak i elastyczno-plastycznym, wprowadzając podstawy teorii nośności granicznej.
Omówiono także zjawisko wyboczenia w kontekście obowiązujących rozwiązań normowych. Książka jest podzielona na osiem rozdziałów. Materiał zawarty w rozdziałach od pierwszego do szóstego dotyczy zagadnień elastycznych, które zezwalają na wyznaczenie przemieszczenia (sztywności) elementów konstrukcyjnych i, w efekcie, na ich wykorzystanie w wymiarowaniu komponentów na stan graniczny używania.
Treści przedstawione w rozdziałach siódmym i ósmym i częściowo szóstym dotyczą wyznaczenia nośności elementów konstrukcyjnych, osiąganej przez wyczerpanie wytrzymałości materiału lub utratę stateczności prętów, dającej podstawy do wymiarowania na stan graniczny nośności.
