Logopedia jest nauką interdyscyplinarną, w której spotykają się nie tylko różnorodne dyscypliny wiedzy,różnorodne metodologie i interpretacje. Nie wystarcza ich wyliczanie, jako części składowych,głównie staranie się o to, żeby było to zetknięcie się tych licznych dziedzin i metodologii w sposób harmonizujący rozmaitością, a choćby odmiennością.
Mowa – jej twórczy proces rozwoju, jest ponadprzeciętnie trudnym zjawiskiem dla mózgu człowieka, dlatego już od samego początku jego tworzenia, mogą krystalizować się różnego rodzaju patologie powstawania aktu mówionego.
W dalszym toku rozwoju mowy, w tak rozumianej pragmalingwistyce pokaźne jest uwzględnianie tego, co zachodzi między podmiotami mówiącymi i przeróżnymi czynnikami należącymi do sytuacji mówienia takimi jak: role społeczne, parametry osobowościowe, akty woli, usposobienia ludzi wraz z ich emocjami i przeżyciami,również powstające wypowiedzi werbalne podmiotów mówiących realizowane w akcie mówienia.
Perspektywa badawcza tego cyklu powstaje zatem jako część lingwistyczno-komunikacyjna, która powinna być rozumiana przede wszystkim jako istota opisu systemu, tworzenia myśli i wypowiedzi, tak rozumianego procesu funkcji komunikacyjnych jako analizy kształtowania językowego, będącą formą porozumiewania się pomiędzy ludźmi.
Powstała książka posiada taki właśnie charakter. Ukazano w niej wybrane aspekty wiedzy logopedycznej, którą dostają studiujące osoby na tym kierunku studiów jakim jest logopedia czy neurologopedia.
