Czy życie jest sprawą poważną? Świat przecież pełen jest absurdów. Plączemy się w nim, oczekujemy szczęścia. Tymczasem nasze marzenia zderzają się z rzeczywistością, a odbite - wracają przetrącone i wykoślawione. Spora miłość okazuje się banałem, znaczne nadzieje pozostają niespełnione, a życie przynosi niezupełnie to, czego oczekujemy.
Bohaterowie przedstawionych w zbiorku opowiadań są trochę jak ptaki ze zwichniętym skrzydłem. Bywają śmieszni, a czasami budzą współczucie. Wielu z nas odnajdzie w nich cząstkę siebie.
Opowiadania Mostowskiej są, owszem, i o tym, „jak do się lgną dorośli”, ale także o przeróżnych innych ważnych rzeczach. O artystach i niby-artystach, o zmaganiach z biurokracją, o durnocie codzienności i codzienności uroku. O tym, jak to się w życiu coś udaje i nie udaje, coś się zapętla i powraca, albo gubi bezpowrotnie. Dobrotliwe, z lekka ironiczne, stylistyką łączące jakby czeski nostalgiczny humor z angielską dowcipną przenikliwością. Każda powiastka jest miniaturką celnie i wdzięcznie oddającą niepokaźny kawałeczek życia. Życia widzianego solidnie i z bliska, oglądanego czułym i rzeczowym okiem inteligentnej kobiety.
Jan Hartman
