Prof. Didier Raoult, wybitny specjalista w dziedzinie mikrobiologii i chorób zakaźnych, omawia w książce przyczyny wirusa i sposób jego rozprzestrzeniania się. Zwraca uwagę na uprzedzenia, które wywołały ten ogromny „pożar informacyjny”, a także kwestionuje mit o zabójczej chorobie, przywołując znane nam epidemie, jak i te, o których media nie informowały zbyt obszernie.
W książce Epidemie: prawdziwe zagrożenia i fałszywe alarmy prowadzi czytelnika przez historię kilku ostatnich epidemii – w tym budzących lęk ptasich gryp, SARS, Eboli i Zika – pokazując, które metody walki z nimi były efektywne, a które okazały się ślepymi uliczkami prowadzącymi jedynie do niepotrzebnego chaosu; służącymi bardziej budowaniu politycznego kapitału niżeli opartej o osiągnięcia nauki trosce o zdrowie publiczne.
Powołując się na swoje wieloletnie doświadczenie jako osoby działającej na pierwszych frontach walk z wieloma epidemiami na całym świecie, uspokaja i przekonuje, że zamiast wróżyć z niepełnych danych i dawać się ogarniać zbiorowemu lękowi, powinniśmy podejść do problemu nowego koronawirusa racjonalnie i oprzeć się na doświadczeniu epidemiologów.
W ciągu ostatnich kilku tygodni koronawirus wywrócił świat do góry nogami. Strach przed nowym patogenem nie jest zaskakujący. Czy jednak wirus rzeczywiście stanowi tak szerokie zagrożenie, jak twierdzą prognozy ogłaszane w mediach?
Przyjrzyjmy się faktom. Wskaźnik śmiertelności COVID-19 jest taki sam jak w przypadku zapalenia płuc: 2%. Każdego roku sezonowe grypy zabijają we Francji 10 tys. Osób. A wypadki we własnym domu powodują rocznie 20 tys. Zgonów. Skąd więc ten ogromny strach wywołany przez wirusa? Czy jest to spowodowane nadmierną reaktywnością mediów społecznościowych, przesadą tradycyjnych mediów, a może perspektywą zysków finansowych?
Prof. Didier Raoult, wybitny specjalista w dziedzinie mikrobiologii i chorób zakaźnych, omawia w książce przyczyny wirusa i sposób jego rozprzestrzeniania się. Zwraca uwagę na uprzedzenia, które wywołały ten ogromny „pożar informacyjny” i kwestionuje mit o zabójczej chorobie. Prowadzi czytelnika poprzez historię kilku ostatnich epidemii – w tym budzących lęk ptasich gryp, SARS, Eboli i Zika – ukazując, które metody walki z nimi były sprawne, a które okazały się ślepymi uliczkami prowadzącymi jedynie do niepotrzebnego chaosu; służącymi bardziej budowaniu politycznego kapitału aniżeli opartej o osiągnięcia nauki trosce o zdrowie publiczne. Powołując się na swoje wieloletnie doświadczenie jako osoby działającej na pierwszych frontach walk z wieloma epidemiami na całym świecie, uspokaja i przekonuje, że zamiast wróżyć z niepełnych danych i dawać się ogarniać zbiorowemu lękowi, powinniśmy podejść do problemu nowego koronawirusa racjonalnie i oprzeć się na doświadczeniu epidemiologów.
