Książka Dyscyplina naukowa i tożsamość naukowca stanowi kolejny rezultat zainteresowań badawczych autora dotyczących uniwersytetu. Autor koncentruje swoją uwagę na dyscyplinach i dyscyplinarności, w wyjątkowo szerokich kontekstach.
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza z nich poświęcona jest następującym zagadnieniom: roli dyscyplin w strukturze nauki i uniwersytetu, esencjalistycznemu i konstruktywistycznemu podejściu do dyscyplin, rozmiarom terytorialności dyscyplin, identyfikacjom dyscyplinarnym i socjalizacji w dyscyplinę, statusowi naukowca w dyscyplinach i jego źródłom, podziałom i hierarchizacji dyscyplin, interdyscyplinarności, dyscypliny humanistyczne vs.
ścisłe i przyrodnicze, książce w naukach humanistycznych i społecznych, konsekwencji digitalizacji książek naukowych, językowi angielskiemu jako językowi globalnej nauki, konfrontacji paradygmatów w nauce współczesnej, przypisom i uprawianiu nauki.
W części drugiej książki omówione są dyscyplinarne studia przypadków: świetność i upadek astrologii i alchemii, pseudonauka Łysenkoizmu, status i estetyka matematyki, kontrowersje wokół dyscyplinarnego statusu pedagogiki i kryminologii, ekonomiczny imperializm, męskość i kobiecość w fizyce.
Autorskie analizy i interpretacje autora pozwalają na stwierdzenie, iż teza o kryzysie czy upadku znaczenia dyscyplin nie znajduje uzasadnienia; nadal odgrywają one decydującą rolę w organizacji współczesnej nauki, uniwersytetu i wspólnoty akademickiej.
Stanowią również bardzo znaczne źródło kreowania tożsamości naukowców.
