W książce przedstawiono problem aktywizacji osób starszych przez terapię zajęciową. Ze względu na obszerny potencjał, terapia zajęciowa stanowi niezwykle ważny składnik działań prewencyjnych oraz formę aktywizacji seniorów w starzejącym się społeczeństwie, co na skutek czego uniemożliwia wykluczeniu społecznemu osób starszych.
Autorka koncentruje się na problemach teoretycznych i definicyjnych związanych z terapią zajęciową w Polsce i pokazuje sposoby jej prowadzenia na przykładzie poznańskich dziennych domów pomocy społecznej – przedstawiając konsekwencje przyjętych założeń teoretycznych.
Analizuje zagadnienie w kontraście do innych krajów UE i USA, przedstawia różnice w podejściu do tej formy usprawniania, odmienne metody pracy oraz regulacje prawne, wpływające bezpośrednio na sposób prowadzenia tej formy terapii w Polsce.
W dwóch pierwszych rozdziałach omówiono problem starzenia się człowieka w ujęciu psychologicznym i społecznym oraz koncepcje teoretyczne i regulacje prawne związane z terapią zajęciową. Następnie przedstawiono hipotezy badawcze i metodykę pracy, analizę oferty innych aniżeli terapia zajęciowa aktywności dla osób w okresie późnej dorosłości dostępnych na terenie Poznania i wyniki badań przeprowadzonych na grupie terapeutów zajęciowych, a także uczestników zajęć w dziennych domach pomocy społecznej.
Książkę kończy rozdział o konsekwencjach unikalnego podejścia do terapii zajęciowej w Polsce oraz propozycje takich zmian, by była ona wydajniejsza i satysfakcjonująca dla uczestników.
