efektem kilkuletnich poszukiwań naukowych i badań empirycznych prowadzonych podczas studiów doktoranckich i zainteresowań bliskich tyflopedagogice stała się empiryczna analiza sytuacji edukacyjnej i społecznej uczniów z niepełnosprawnością wzroku kształcących się w szkołach ogólnodostępnych, integracyjnych i specjalnych.
Przedmiotem żywych dyskusji, zarówno wśród naukowców, jak i decydentów oświatowych, nauczycieli i rodziców, jest w ostatnich latach edukacja włączająca. Niniejsza pozycja stanowi kolejny głos w dialogu na temat założeń teoretycznych i potencjału poręcznego tej, coraz bardziej popularnej, koncepcji kształcenia niesegregacyjnego na tle innych możliwości realizowania obowiązku szkolnego: edukacji integracyjnej i specjalnej.
Weryfikacja cech swoistych dla każdej z form edukacji odbyła się z udziałem grupy uczniów nad wyraz wymagających słusznej reakcji szkoły na specjalne zapotrzebowania edukacyjne, a jednocześnie wrażliwych na jej brak – uczniów z niepełnosprawnością wzroku.
