[…] zrodziła się UNRRA – United Nations Relief and Rehabilitation Administration – wojenne dziecko Narodów Zjednoczonych, zwiastun nowych ulepszonych czasów, trwałego pokoju i nowego porządku światowego. UNRRA, skrojona na miarę największej w historii ludzkości organizacji humanitarnej, pozostała szczodrze zaopatrzona w pierwszym szerokim geście poprzez głównego sponsora – Stany Zjednoczone (72% budżetu), lecz także poprzez pozostałe państwa członkowskie, które nie ucierpiały bezpośrednio w wyniku wojny, w tym zwłaszcza poprzez Wielką Brytanię i Kanadę.
Ogromnym osiągnięciem twórców UNRRA w niesieniu pomocy humanitarnej było zerwanie raz na za każdym razem (jak się wydawało) z dotychczasowym modelem dobroczynności, polegającym na odgrywaniu poprzez bogate państwa roli Lady Bountiful.
Doświadczenia amerykańskie zdobyte w okresie New Deal wskazywały na potrzebę inicjowania akcji samopomocowych, dostarczania impulsu do brania spraw we własne ręce. Wielu pracowników socjalnych hołdujących tym metodom i posiadających za sobą doświadczenie pomocy ofiarom kryzysu znalazło się następnie w szeregach UNRRA, kształtując innowacyjne podejście do rehabilitacji społecznej jako głównego zadania wobec ludzi, którym wojna złamała życie.
Opierając się na prostej i nadal aktualnej zasadzie „pomagać ludziom, aby byli w stanie pomóc sobie", UNRRA przystąpiła do wspomagania milionów ludzi na całym świecie. Efekty tej działalności można było obserwować w wielu dziedzinach: od zmiany podejścia do problemu uchodźców czy ochrony praw dziecka i odżywiania po zmiany w systemie edukacji uniwersyteckiej.
Ze Wstępu
