Książka jest próbą interpretacji teorii wychowania autorytarnego w Polsce na przestrzeni lat 1948-1989. Stanowi opracowanie łączące przegląd literatury z elementami autorskiej analizy wybranych teorii i koncepcji wychowania.
Celem pracy było dokonanie metaforycznej analizy współczesnej pedagogiki autorytarnej. Zagadnienia przeanalizowano z teoretycznego, filozoficznego i historycznego punktu widzenia.
Autorka starała się przedstawić, na czym polega odrębność pedagogiki autorytarnej jako odrębnego systemu wychowawczego, czym różni się od innych teorii i jakie czynniki decydują o jej strukturze i wydajności.
Adresatami publikacji są równocześnie teoretycy, jak i praktycy pedagogiki, którzy dzięki tej pozycji posiadają szansę zgłębić istotę zjawisk odnoszących się do autorytarnego systemu wychowania, które mimo pluralizmu ofert są stale obecne we współczesnej teorii i praktyce pedagogicznej. Jednym z celów pracy jest także uwrażliwienie na niebezpieczeństwa kryjące się w tym typie oddziaływań wychowawczych.
