Empatia pojmowana jako zdolność do współodczuwania, a także rozumienia stanów innych osób jest jedną z najważniejszych umiejętności społecznych. Potrzeba napisania tej książki wynikła równocześnie z doświadczeń ergonomicznych Autora – pracy wychowawcy i mediatora, jak i naukowych dociekań związanych z aktywnością zawodową na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Książka, którą trzymacie w rękach, nie jest wyłącznie opisem programu – stanowi próbę integracji progresywnej wiedzy na temat empatii w ujęciu równocześnie psychologicznym, jak i pedagogicznym. Intencją Autora było i jest przygotowanie koncepcji wychowania do empatii idącej „w poprzek" naukowych teorii – łączącej wiedzę z różnych dziedzin.
Niniejsze opracowanie próbuje zebrać wiedzę dotyczącą różnorodnych koncepcji empatii, zaprezentować własny model empatii oraz jego pedagogiczną operacjonalizację. Wychodząc zatem od klasycznych ujęć, w pierwszym rozdziale przedstawiono ewolucję pojęcia empatii – od pierwszych definicji, przez opisywanie jej w różnorodnych paradygmatach psychologicznych, aż do prezentacji innowacyjnych modeli epizodyczno-procesualnych.
Empatia bowiem była przedmiotem zainteresowania wielu teoretyków i praktyków, a doniosły wkład różnych koncepcji pozwolił na ulepszone zrozumienie empatycznych procesów. Ujęcia modelowe, jednakże stanowią za każdym razem pewne uproszczenie tego szczególnie rozbudowanego konstruktu, jakim jest empatia, pozwalają lepiej zrozumieć naturę tego fenomenu.
