\n\nFragment publikacji: \n \n (...) Ponieważ przedstawiony tutaj wybór posiada zbiór znakomitych artykułów publikowanych poprzez niemało lat z reguły w "Państwie i Prawie", a także "Studiach Prawno-Ekonomicznych", wyłania się z niego swoisty podręcznik teorii prawa Jerzego Wróblewskiego.
Wszystkie artykuły zawierają tezy i przemyślenia ważne jeszcze teraz i zdumiewające wspaniałymi pomysłami badawczymi i rozwiązaniami. Bez wątpienia przydadzą się do odbudowania teorii prawa jako dziedziny prawoznawstwa.
na ogół młodzi badacze i praktycy mogą w tym zbiorze znaleźć szczególnie krystaliczny paradygmat uprawiania teorii prawa, który dalej jest przekonujący. Jak wspomniano wyżej, obejmuje on pięć głównych działów: metodologię, w ramach której rozważa się paradygmat dogmatyki prawa, postawę filozoficzną i afilozoficzną, weryfikację i uzasadnianie w prawoznawstwie.
Druga część tej konstrukcji teorii prawa to osadzenie jej na fundamencie analitycznym: teoretyk prawa podejmuje w niej rozważania o relacji języka do kultury, bada reguły prawne, opisuje rozumowania prawnicze w wykładni prawa, relację tworzenie prawa do wykładni prawa, zagadnienie jednolitości i pewności rozumowań prawniczych.
Ważną część tych badań stanowi problem zwrotów stosunkowych. Trzecia część paradygmatu gromadzi teorię użytkowania prawa, a w jej ramach dopiero gromadzi się teoria wykładni, której J. Wróblewski nie ujmował jako niezależnej dziedziny badawczej.
zawsze była ona podporządkowana modelowi stosowania prawa. W ramach użytkowania prawa bada się w dodatku kontrolę decyzji sądowej, relację podstawy normatywnej do reguły decyzji, precedens i jednolitość użytkowania prawa, model teoretyczny używania prawa.
Wreszcie proponuje się konstrukcję procesowego modelu użytkowania prawa i rozważa uzasadnianie i wyjaśnianie decyzji użytkowania prawa. Nad wyraz ważnym osiągnięciem tej części badań prowadzonych przez J.
Wróblewskiego jest dostrzeżenie wewnętrznego i zewnętrznego wymiaru uzasadnienia. Myśl ta była wielokrotnie stosowana w niemieckiej teorii prawa i przez wielu jej przedstawicieli uważana za największe osiągnięcie filozoficzne Profesora Wróblewskiego (R.
Alexy). \n \n Czwarta część paradygmatu teorii prawa, którą zaproponował Jerzy Wróblewski, ma z pewnością swój rodowód w normatywizmie H. Kelsena, który wywarł wielki wpływ na proponowany model teorii prawa.
Profesor Wróblewski rozważa w tej części swej teorii modele systemów norm, obowiązywanie systemowe, przepisy odsyłające, stosunki pomiędzy systemami norm i relację decyzji sądowej do koncepcji systemu prawa.
\n \n Wreszcie piąta część mogłaby zostać nazwana współczesnym terminem "legisprudencja", gdyż na sporo lat przed jego twórcami Jerzy Wróblewski przebadał w zasadzie cały zakres tej dziedziny, lecz używając nazwy "teoria tworzenia prawa".
Opracował jako pierwszy zagadnienia, takie jak: epistemologiczne i aksjologiczne uwarunkowania tworzenia prawa, proceduralne wartości tworzenia prawa oraz problem uzasadnienie aktu prawodawczego. \n \n Należy pamiętać, że niniejszy wybór obejmuje tylko dzieła przedstawione w formie artykułów, które są teraz trudno przystępne ze względu na czas, w którym były publikowane.
Uzupełnienie wielu przedstawionych tutaj tez można odnaleźć w monografiach Jerzego Wróblewskiego. Większość z nich jest jednak samodzielnie przedstawiona właśnie w artykułach. Równocześnie ich treści są ważne dzisiaj, w okresie ponownego poszukiwania tożsamości poprzez polską teorię prawa.
Marek Zirk-Sadowski
