W 1970 roku, niemieckie Siegen stało się miejscem kolejnych rekordów olimpijskich. Przyjechały reprezentacje aż 64 krajów, choć finalnie dopuszczono do rozgrywek tylko 60 zespołów. W Olimpiadzie zadebiutowały: Japonia, Nowa Zelandia, Rodezja, Wyspy Owcze i wysepka Guernsey.
Do udziału zgłoszono wszystkie drużyny w pełnych składach, lecz ostatecznie Australia, Szwajcaria, Mongolia, Kuba, Meksyk i Czechosłowacja grały w piątkę. Kolejny pobity rekord dotyczył ilości zawodników - do gry zasiadło 360 graczy, w tym 35 arcymistrzów i 66 mistrzów międzynarodowych.
Rozegrać mieli 2280 partii, lecz ostatecznie 6 oddano walkowerem spomiędzy wszystkich drużyn, jedynie ekipa ZSRR dysponowała kompletem arcymistrzów, bowiem dużo krajów odmłodziło swoje składy na rzecz przebojowych mistrzów międzynarodowych lub nawet „zwykłych" mistrzów.
W drużynie USA w końcu zagrali razem Fischer i Reshevsky, zabrakło jednak braci Byrne. Prezydium Zarządu Polskiego Związku Szachowego ustaliło skład drużyny olimpijskiej: Jerzy Kostro, Włodzimierz Schmidt, Zbigniew Doda, Jacek Bednarski, Jan Adamski, Andrzej Filipowicz.
