Jan Marx urodził się 19 stycznia 1941 w Warszawie. Ukończył zaocznie polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Studiował też na Wydziale Maszynowym Politechniki Gdańskiej. Jako krytyk zadebiutował w 1968 roku we „Współczesności".
Przekłada prozę francuską, rosyjską i niemiecką. Pracował w kilku zawodach. Był mechanikiem silników lotniczych i konstruktorem urządzeń, wykładowcą nauk politycznych na Politechnice Warszawskiej oraz teorii i historii literatury w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Siedlcach, nurkiem i instruktorem państwowym nurkowania swobodnego CMAS.
Od 1979 do 1986 roku kierował działem krytycznym miesięcznika „Poezja", od 1982 do 1986 roku pracował także w dziale kulturalnym tygodnika „Odrodzenie", natomiast od 1987 do 1990 roku kierował działem zagranicznym tygodnika „Kultura".
poprzez sześć lat pisywał tam swe słynne „Rzeczy najgorsze", będące kontynuacją „Książek najgorszych", pisanych w latach 1982-1984 w tygodniku „Tu i dzisiaj". Obie te rubryki zyskał mu wśród koterii literackich reputację najszczególniej znienawidzonego krytyka w Polsce.
Od 1990 do 1993 roku kierował działem krytycznym miesięcznika „Dziś", w 1990 roku wszedł także do zespołu założycielskiego tygodnika „Nie", w którym drukował do 1993 roku, natomiast od 1990 do 1996 roku kierował działem literacko-artystycznym „Nowego Tygodnika lubianego", gdzie drukował eseje i recenzje oraz prowadził stały felieton pod szyldem „Małpie zwierciadło".
W 2002 roku doktoryzował się z filozofii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej i do 2020 roku wykładał filozofię, logikę i etykę w Wyższej Szkole Menadżerskiej w Warszawie. Od 2022 roku jest redaktorem w Wydawnictwie Menadżerskiej Akademii Nauk używanych (d.
Wyższa Szkoła Menadżerska). Począwszy od debiutu swe prace krytyczne i przekłady podpisywał także kilkunastoma pseudonimami, przeważnie używając czterech: Marcin Kogge, Michał Küchmaister, Konrad Lang i Mikołaj Morski.
Od debiutu w 1968 roku wydrukował 1384 recenzje, eseje i rozprawy oraz 31 książek krytyczno-literackich, m.in: Grupa poetycka „Kwadryga" LSW 1983, „Gry krytyczne" KAW 1985, „Legendarni i tragiczni.
Eseje o polskich poetach przeklętych" Wydawnictwo Alfa 1993 (cztery wydania: 1996, 1998, 2000), „Skamandryci" Wydawnictwo Alfa 1993, „Dwudziestoletni poeci Warszawy 1994, „Młoda Polska" Wydawnictwo Alfa 1994, „Wielcy romantycy" Wydawnictwo Alfa 1999, „Legendarni i tragiczni.
Eseje o polskich poetach przeklętych". Kolekcja druga. Wydawnictwo Alfa 2002, „Idea samobójstwa w filozofii od antyku do współczesności". Wydawnictwo Alfa 2003, „Miłość i śmierć. O poezji Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej".
Oficyna Wydawnicza Atut 2007, „pomiędzy wieżą Babel a wieżą z kości słoniowej. O poezji Tadeusza Różewicza" Oficyna Wydawnicza Atut 2008, „spektakularne precedensy śmierci w tradycji śródziemnomorskiej" Instytut Wydawniczy „Książka i Prasa 2016, „Rzeczy najgorsze" Instytut Wydawniczy „Książka i Prasa" 2016, "Małpie zwierciadło".
Instytut Wydawniczy „Prasa i Książka" 2017, „Karola Marksa teoria i praktyka rewolucji". Instytut Wydawniczy „Książka i Prasa" 2021. Napisał w dodatku podręcznik „Filozofia dla menadżerów (Od Talesa do Wittgensteina)" Oficyna Wydawnicza WSM 2012 (cztery wydania: 2007, 2009, 2015.
Ułożył także kilka antologii poetyckich. Opracowana przezeń dwutomowa „Antologia polskiej poezji miłosnej od Kochanowskiego do Barańczaka «Twój czar nade mną trwa...» Kraków 1992 była czterokrotnie wznawiana.
