Skrypt Mechanika ogólna składa się z trzech części. Część pierwsza obejmuje Statykę, druga Kinematykę, trzecia zaś Dynamikę. Skrypt powstał na podstawie wieloletnich wykładów, które autorzy prowadzili na Wydziale Budowy urządzeń i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej.
Materiał zawarty w skrypcie odpowiada programowi zajęć dydaktycznych z przedmiotu mechanika ogólna prowadzonego dla studentów wydziałów mechanicznych wyższych uczelni technicznych. W skrypcie przekazano podstawowe wiadomości teoretyczne, ilustrując je rozwiązaniem adekwatnie przypasowanych przykładów.
Zamieszczono ponadto dużo zadań do samodzielnego rozwiązywania przez studentów. Dynamika to część mechaniki, która zajmuje się ruchem ciał i przyczynami powodującymi ten ruch. Konwencjonalnie dynamikę dzielimy na następujące części: dynamikę punktu materialnego (punkt materialny – najprostszy model ciała stałego) i dynamikę układu punktów materialnych.
W rozważaniach przyjmujemy za podstawę zasady mechaniki tradycyjnej sformułowane przez Newtona. Zasady te zostały określone przy następujących założeniach: ruch punktu, którego masa jest stała, odbywa się względem nieruchomego układu odniesienia, a pomiar czasu ruchu jest pomiarem czasu absolutnego (bezwzględnego).
Pierwsza zasada Newtona. Jeżeli na luźny punkt materialny nie działają żadne siły lub układ działających sił pozostaje w równowadze, to punkt materialny porusza się ruchem jednostajnym albo pozostaje w spoczynku.
Druga zasada Newtona. Jeżeli na luźny punkt materialny działa siła, to nadaje mu przyspieszenie proporcjonalne do wartości tej siły, o tym samym kierunku i zwrocie (rys. 2). Możemy to zapisać w postaci równania wektorowego: Trzecia zasada Newtona.
Jest to zasada wzajemnego oddziaływania punktów materialnych. Siły, z jakimi oddziałują na siebie dwa punkty materialne, są skierowane wzdłuż prostej łączącej te punkty, mają zwroty przeciwne, a ich wartości są takie same.
Ta zasada znana jest jako prawo akcji i reakcji. Podane zasady Newtona są podstawą dynamiki konwencjonalnej. Na podstawie doświadczeń stwierdzono, że założenia dotyczące zasad Newtona będą spełnione, jeżeli układ odniesienia xyz nieruchomo zjednoczymy z Ziemią, a czas będziemy mierzyć tak jak w warunkach ziemskich.
