Nie da się zabić tego, co nie żyje! Koniec życia nie za każdym razem oznacza śmierć (no chyba że ktoś akurat odrąbał ci głowę toporem). Czasami można zatrzymać się gdzieś… między. Taki stan ma swoje oczywiste plusy, lecz też minusy, o czym przekonał się na własnej skórze Alkkenstan.
Czarodziej, nie chcąc pogodzić się ze swoim nowym stanem, postanowił udać się po pomoc do dawno niewidzianego przyjaciela, którego profesja miała mu pomóc wrócić do świata (w pełni) żywych. Ta droga okazała się jednak pokaźnie dłuższa i trudniejsza, aniżeli Alkkenstan początkowo sądził… Chcecie wybrać się razem z nim w niezwykłą podróż, pełną wrażeń i nieraz czarnego humoru? Przyprawioną odrobiną innowacji, szczyptą krasnoludzkiego steampunku i krztyną karkonoskich legend? Odwróćcie książkę i otwórzcie ją na pierwszej stronie!
Stało się oczywiste, że sterowiec się rozbije. Afjara krzyknęła. Raz i drugi, a potem jej krzyk przeszedł w jeden długi, nieustanny wrzask, choć złodziejka była osobą, którą jako ostatnią można było podejrzewać o panikę w sytuacjach skrajnych.
Nyteshad trzymający się schodów przeklinał pod nosem. Spokój zachował wyłącznie przytulony do relingu Alkkenstan, który zaśmiał się głośno i krzyknął do nekromanty: – Nie da się zabić tego, co nie żyje! Maciek Jakubski Rocznik 1976.
Zaczynał przygodę z pisaniem jako dziennikarz: był redaktorem „CD-Action", na łamach którego występował pod pseudonimem eld, dla sportu pisze na Gol24.pl i publikuje felietony w „Retro". Kolekcja pośmiertnych portretów to jego literacki debiut.
W swojej powieści chciał złamać szablony konwencjonalnej fantastyki – gatunku, którym kiedyś się fascynował.
