Monografia poświęcona jest twórczości poetyckiej i krytycznoliterackiej Zbigniewa Bieńkowskiego (1913–1994), poety, eseisty, krytyka, tłumacza, który jako poeta znany był na ogół za sprawą dwóch zbiorów poezji: Sprawy wyobraźni i Trzech poematów, zaś jako krytyk i eseista ogłosił Piekła i Orfeusze.
Szkice z literatury zachodniej, Modelunki. Szkice literackie, Poezję i niepoezję. Szkice, W skali wyobraźni. Szkice wybrane, Notatnik amerykański, Ćwierć wieku intymności. Szkice o poezji i niepoezji, a także Przyszłość przeszłości.
Eseje. Dorobek Bieńkowskiego, badany na tle postępowości i prezentujący miejsce tej twórczości pośród przeróżnych tendencji rozwojowych w literaturze polskiej XX wieku, przedstawiony jest w studium z dbałością o podkreślenie perspektywy historycznoliterackiej, ukazanie kluczowych tradycji, rodowodu sztuki słowa, wyobraźni, rzemiosła poetyckiego, a także metody krytycznej.
