Celem monografii jest zbadanie i opisanie stopnia językowej i kulturowej adaptacji cudzoziemców w parach dwujęzycznych z obywatelami polskimi. Podstawą badania są 24 wywiady pogłębione z parami dwujęzycznymi.
Nadrzędna hipoteza zakłada, że postawy językowe kształtują się w procesie nauki przez komunikację, realizowaną pracę i funkcjonowanie w związku z partnerem o innym języku i kulturze. Takie założenie daje wgląd w cykl socjalizacji cudzoziemców w polską kulturę i język jako dorosłych osób dwujęzycznych.
Pary dwujęzyczne będące przedmiotem badań stanowią przeciwwagę dla zbyt uproszczonych poglądów na temat międzykulturowych związków osób, a także ich zachowań językowych, a z drugiej strony są okazją do zaprezentowania postaw wobec języka polskiego poprzez obcokrajowców posiadających partnerów, którzy są obywatelami polskimi.
Monografia jest nie tylko próbą rozpowszechnienia tematyki dwujęzyczności osób dorosłych w językoznawstwie, lecz może też być wykorzystana poprzez osoby odpowiadające profilowi respondentów do zrozumienia i sprawnego radzenia sobie z wyzwaniem, jakim jest funkcjonowanie w dwujęzycznym związku bez formalnego wsparcia ze strony społeczeństwa, w którym żyją.
To z kolei może mieć znaczący wpływ na zgłębienie znaczenia poczucia własnego ja w procesie socjalizacji do drugiego języka i kultury u dojrzałych osób dwujęzycznych.
