Jakub Motrenko pokazuje, na czym może polegać metanaukowa zmiana w naukach społecznych. Opisuje, jak rodzi się, rozwija, broni, a w końcu obumiera paradygmat i jak w łonie obumierającego paradygmatu rodzi się nowy program badawczy.
pokazuje historię kręgu myślowego Stefana Nowaka, jego uczniów i współpracowników, którzy dokonali rewolucji teoretycznej w polskiej socjologii w latach 70. I 80. XX w. – odrzucili ankietowy model socjologii i stworzyli nowy styl myślowy.
Przełom antypozytywistyczny był efektem kryzysu epistemologicznego socjologii scjentystycznej, adaptacji nowych nurtów myślowych pochodzących z Zachodu i doświadczenia ruchu społecznego Solidarność. Młodzi badacze zidentyfikowali kryzys, odkryli jego przyczyny, sformułowali nowy program badawczy i napisali na nowo historię tradycji, w której byli zanurzeni.
"Książka jest istotnym przyczynkiem do historii polskiej socjologii, przykładem mocnej socjologii nauki. Łączy walory historii nauki z analizą teoretyczną, wystrzegając się prostych redukcjonizmów i prostych wyjaśnień.
Pozwala postawić mnóstwo ważnych pytań teoretycznych i empirycznych (…), lecz stanowi również wkład do debaty między przeróżnymi doktrynami w filozofii nauki. (…) W swojej pracy Jakub Motrenko pielęgnuje najkorzystniejsze tradycje warszawskiej socjologii." dr hab.
Michał Kaczmarczyk, prof. Ucz. "Książka zaświadcza o talencie analitycznym autora, dokumentuje jego erudycję, znajomość rzeczy oraz wysoką kulturę teoretyczną i metodologiczną. (…) przedstawia frapującą historię intelektualną Zakładu Metodologii w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.
(…) Od strony „substancjalnej" jest to jedna z ważniejszych kart polskiej socjologii, z istotnym odniesieniem do socjologicznego mainstreamu, debat wokół teorii i metodologii." prof. Dr hab. Aleksander Manterys Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
