Monografia amerykańskiego ruchu direct cinema, który w latach sześćdziesiątych XX wieku zrewolucjonizował film dokumentalny, wprowadzając do niego - zgodnie z zapowiedziami samych twórców - obiektywny zapis rzeczywistości.
Kino bezpośrednie to próba odrzucenia nagromadzonych konwencji klasycznego kina w nadziei ponownego odkrycia rzeczywistości, która umyka innym formom filmu i reportażu. Książka ta skupia się na latach 1960-1963, to jest na prapoczątkach kina bezpośredniego i na działalności grupy Drew Associates, z której wywodzą się wszyscy najważniejsi filmowcy związani z tym ruchem.
Jej autor - najkorzystniejszy w Polsce znawca kina dokumentalnego - szczegółowo omawia filmy, które powstały w tym okresie. Pokazuje, jak nowinki technologiczne, a zwłaszcza skonstruowanie lekkiego, mobilnego sprzętu filmowego, wpłynęło na poetykę kina dokumentalnego.
Analizuje usytuowanie ruchu w ówczesnym pejzażu filmowym Stanów Zjednoczonych, w tym zwłaszcza jego związki z telewizją i awangardą filmową. Wskazuje również na sposób, w jaki przejawiały się w filmach bezpośrednich niektóre ważne zagadnienia społeczne owego czasu, takie jak walka z segregacją rasową czy przewartościowania w zakresie kulturowych wizerunków płci.
