Działalność literacka Tiecka – wybitnego poety, publicysty, tłumacza i edytora – obejmowała niemal trzy epoki: rozpoczęła się krytyką estetyki późnooświeceniowej, przeszła fazę romantyczną, żeby na koniec zwiastować nowe tendencje w sztuce.
Dla niemieckiego teatru pisma Tiecka miały duże znaczenie zwykle dlatego, iż zapoczątkowały nurt reformy, której celem było znalezienie modelu sceny umownej w opozycji do teatru iluzjonistycznego.
Tieck był w dodatku renomowanym badaczem twórczości Williama Shakespeare’a. Nie szedł jednak w ślady impresyjnej krytyki Sturm und Drang, ale geniusz poety ze Stratfordu widział w celowym doborze środków i świadomym kształtowaniu dzieła scenicznego.
W pozostałych pismach Tiecka znajdujemy jeszcze szereg propozycji reformy stylu gry, kostiumu i dekoracji teatralnych.
