Książka jest pierwszą próbą uporządkowania estetyki Debory Vogel - międzywojennej pisarki i myślicielki piszącej w językach jidysz i polskim. Omówione zostały w niej nieznane lub zapoznane teoretyczne teksty pisarki, która podjęła w swej twórczości próbę stworzenia języka analogicznego do innowacyjnego malarstwa (m.in. Teoria kubistyczno-konstruktywistycznej poezji chłodnej statyki i konstrukcji literackiego). Książka zawiera na dodatek najobszerniejszą dotychczas biografię pisarki opartą na nowych dokumentach, aneks z tłumaczeniami wybranych esejów i poezji Vogel i sporządzoną po raz pierwszy bibliografię jej twórczości.
