Język francuski wyraża rezultatywność za pomocą czasów złożonych zbudowanych z czasownika posiłkowego w czasie teraźniejszym, przeszłym i przyszłym i z imiesłowu biernego. Takich czasów w systemie języka polskiego brak.
Istnieje tylko rozróżnienie między dokonanością a niedokonanością. By odpowiedzieć na to pytanie, Autorka analizuje, oprócz czasownika, także wyrażenia przysłówkowe, które z nim się łączą. Bada również intencję komunikacyjną nadawcy komunikatu, rozumowanie inferencyjne odbiorcy i powiązanie wypowiedzi ze skryptami kulturowymi i konwencjami dyskursywnymi.
