Książka porusza ważną zarówno z punktu widzenia badań naukowych, jak i względów społeczno-kulturowych problematykę związaną z dziejami oświaty w Polsce w ostatnich trzech wiekach. Zakres tematyczny tekstów – oprócz jednego, który ma naturę pedagogiczną – mieści się w przedmiocie badań historii wychowania i jej dwóch głównych nurtach: dziejach instytucji oświatowo-wychowawczych i dziejach myśli pedagogicznej.
Poszczególne opracowania stanowią swoiste minimonografie oparte na mocnych badaniach historyczno-pedagogicznych, wymagających podbudowy źródłowej, co daje gwarancję ich wysokiego poziomu merytorycznego.
Kluczowe problemy podejmowane przez autorów to: zagadnienia pedeutologiczne, działalność szkół i życie szkolne.
