Powieść uhonorowana w 2013 roku Grand Prix Nagrody Goncourtów, określanej mianem „drobnego Nobla". Gorzki portret czasów po zakończeniu I wojny światowej. Historia niekonwencjonalnej przyjaźni i ładnego oszustwa.
Książka otwierająca rozpiętą między dwiema wielkimi wojnami epicką trylogię „Dzieci katastrofy". Wojna to nieprzeciętny interes, który nie kończy się wraz z zawarciem pokoju… Listopad 1918 roku. Zdemobilizowani żołnierze zwycięskiej armii francuskiej powracają do domów jako wielcy przegrani.
Rząd, który z pompą składa hołd poległym, nie kwapi się z pomocą weteranom próbującym uporać się z wojenną traumą. Takim jak fizycznie okaleczony i skazany na życie z dala od ludzkiego wzroku Édouard Péricourt albo bojący się własnego cienia Albert Maillard.
Dwaj młodzi mężczyźni, połączeni przyjaźnią opartą na poczuciu winy, wdzięczności, solidarności, żalu i pretensjach, zepchnięci na margines życia, wegetują bez jakichkolwiek widoków na przyszłość. Niektórym jednak wiedzie się nadzwyczajnie.
Na wojnie można bowiem zrobić interes. W dodatku na jej ofiarach. Porucznik d’Aulnay-Pardelle nie byłby sobą, gdyby nie wykorzystał okazji, która się nadarza, kiedy na fali patriotycznych uniesień rząd ogłasza przetarg na założenie wojskowych cmentarzy i konkurs na pomniki ku czci poległych.
Wykorzystują ją także Édouard i Albert – aby się zemścić… a może sobie zakpić – i przygotowują szeroki przekręt. Lemaitre komponuje wielką tragedię straconego pokolenia, pogrążonego w atmosferze zmierzchającej wojny i jutra, które nie obiecuje żadnej nadziei.
„Do zobaczenia w zaświatach" jest powieścią o iluzji zawieszenia broni, o machinacjach finansowych w świetle prawa oraz o woli przetrwania i pomyśle, dzięki któremu można przechytrzyć system. Ironiczna.
Niepoprawna politycznie. Nieprzeciętna! W 2017 roku powieść „Do zobaczenia w zaświatach" brawurowo zekranizował Albert Dupontel, w oparciu o scenariusz Pierre’a Lemaitre’a. Oszałamiająca, szydercza, wytworna uczta.
Żaden ze współczesnych autorów powieści kryminalnych nie jest w stanie we właściwych proporcjach udźwignąć jednocześnie rewelacyjnej intrygi i artystycznego ciężaru literatury atrakcyjnej. Żaden, poza monsieur Lemaitre’em.
Chapeau bas! Katarzyna Bonda Szokująca! obszerna powieść o spirali dobra i zła, wielka powieść egzystencjalna. Ponure requiem, które jest jak policzek wymierzony oficjalnej historii. „L’Express" Jedna z najmocniej wartościowych książek, do których po prostu trzeba wracać.
Pierre Assouline, „La République des livres"