Wydawnictwo horyzont idei Proste metody sabotażu (1944)

Proste Metody Sabotażu (1944) to podstawa do szkolenia ruchu oporu w krajach okupowanych w czasie II Wojny Światowej, wytworzona poprzez aliantów - stanowi obecnie cenny dokument źródłowy o wartości historycznej i poznawczej.

Z WPROWADZENIA:

Celem tego opracowania jest scharakteryzowanie prostego sabotażu, nakreślenie jego osiągalnych skutków oraz przedstawienie sugestii dotyczących jego inicjowania i przeprowadzania.

Sabotaż obejmuje zarówno wysoce techniczne działania rodzaju coup de main, które wymagają szczegółowego planowania i zastosowania specjalnie wyszkolonych agentów, jak i niezliczone proste działania, które może wykonać zwykły obywatel-sabotażysta. Niniejsze opracowanie dotyczy przede wszystkim tego drugiego rodzaju działań. Prosty sabotaż nie wymaga specjalnie przygotowanych narzędzi czy sprzętu, może być wykonywany poprzez zwykłego obywatela, który może, ale nie musi działać indywidualnie, bez konieczności aktywnego powiązania ze zorganizowaną grupą. Jest on przeprowadzany w taki sposób, aby wiązał się z śladowym niebezpieczeństwem uszkodzenia
ciała, wykrycia i odwetu.

Tam, gdzie w grę wchodzi uszkodzenie, bronią obywatela-sabotażysty są sól, gwoździe, świece, kamyki, nici lub inne materiały, których posiadania można się spodziewać po nim, jako właścicielu domu lub pracowniku w jego solidnym zawodzie. Jego arsenał to półka w kuchni, sterta śmieci, jego własny pakiet narzędzi i zapasów. Narzędziami jego sabotażu są w głównej mierze przedmioty, do których ma normalny i niepozorny dostęp w życiu codziennym.

Drugi rodzaj prostego sabotażu nie wymaga żadnych narzędzi niszczących i jeśli w ogóle powoduje szkody fizyczne, to w sposób wysoce pośredni. Opiera się on na uniwersalnych możliwościach podejmowania błędnych decyzji, przyjmowania postawy braku współpracy i nakłaniania innych do pójścia w swoje ślady. Podjęcie błędnej decyzji może być po prostu kwestią umieszczenia narzędzi w niecodziennym miejscu zamiast we właściwym.

Brak współpracy może prowadzić do nawet tworzenia nieprzyjemnej sytuacji wśród współpracowników, wdawaniu się w kłótnie albo okazywaniu obojętności i głupoty. Ten aspekt działalności, czasami określany jako „czynnik ludzki", jest nieraz odpowiedzialny za wypadki, opóźnienia i ogólne utrudnienia nawet w normalnych warunkach.

Potencjalny sabotażysta powinien odkryć, jakie warianty błędnych decyzji i działań są na ogół spotykane w tego typu pracy, a następnie powinien obmyślić swój sabotaż tak,powiększyć ten „margines błędu".