Wydawnictwo horyzont idei Proste metody sabotażu (1944)

Proste Metody Sabotażu to podstawa do szkolenia ruchu oporu w krajach okupowanych w czasie II Wojny Światowej, stworzona poprzez aliantów - stanowi aktualnie cenny dokument źródłowy o wartości historycznej i poznawczej.

Z WPROWADZENIA:

Celem tego opracowania jest scharakteryzowanie prostego sabotażu, nakreślenie jego osiągalnych skutków, a także przedstawienie sugestii dotyczących jego inicjowania i przeprowadzania.

Sabotaż obejmuje zarówno wysoce techniczne działania rodzaju coup de main, które wymagają szczegółowego planowania i wykorzystania specjalnie wyszkolonych agentów, jak i niezliczone proste działania, które może wykonać zwykły obywatel-sabotażysta. Niniejsze opracowanie dotyczy z zasady tego drugiego typu działań. Prosty sabotaż nie wymaga specjalnie przygotowanych narzędzi czy sprzętu, może być realizowany poprzez zwykłego obywatela, który może, lecz nie musi działać indywidualnie, bez konieczności aktywnego powiązania ze zorganizowaną grupą. Jest on przeprowadzany w taki sposób, by wiązał się z drobnym niebezpieczeństwem uszkodzenia ciała, wykrycia i odwetu.

Tam, gdzie w grę wchodzi uszkodzenie, bronią obywatela-sabotażysty są sól, gwoździe, świece, kamyki, nici lub inne materiały, których posiadania można się spodziewać po nim, jako właścicielu domu albo pracowniku w jego konkretnym zawodzie. Jego arsenał to półka w kuchni, sterta śmieci, jego własny zestaw narzędzi i zapasów. Narzędziami jego sabotażu są typowo przedmioty, do których ma normalny i niepozorny dostęp w życiu codziennym.

Drugi typ prostego sabotażu nie wymaga żadnych narzędzi niszczących i jeśli w ogóle powoduje szkody fizyczne, to w sposób wysoce pośredni. Opiera się on na uniwersalnych możliwościach podejmowania błędnych decyzji, przyjmowania postawy braku współpracy i zachęcania innych do pójścia w swoje ślady. Podjęcie błędnej decyzji może być po prostu kwestią umieszczenia narzędzi w niecodziennym miejscu zamiast we właściwym.

Brak współpracy może prowadzić do choćby tworzenia nieprzyjemnej sytuacji wśród współpracowników, wdawaniu się w kłótnie lub okazywaniu obojętności i głupoty. Ten aspekt działalności, czasami określany jako „czynnik ludzki”, jest nieraz odpowiedzialny za wypadki, opóźnienia i ogólne utrudnienia nawet w normalnych warunkach.

Potencjalny sabotażysta powinien odkryć, jakie warianty błędnych decyzji i działań są najczęściej spotykane w tego rodzaju pracy, a następnie powinien obmyślić swój sabotaż tak,powiększyć ten „margines błędu".