Sztuka wojenna jest fundamentem działania sił zbrojnych. Zależnie od rodzaju wojsk i środowiska ich działania jest rozwijana poprzez badania i nabywane doświadczenia poręczne. Zasadniczym elementem sztuki wojennej jest sztuka operacyjna, użytkowana i doskonalona poprzez lata.
Jednym z jej rodzajów jest sztuka operacyjna marynarki wojennej (morska sztuka operacyjna). Stanowi ona składnik wykonawczy systemu, w którym założenia teoretyczne opisuje nauka wojenna, a połączona z doświadczeniami poręcznymi tworzy sztukę wojenną.
Morska sztuka operacyjna warunkuje sprawność działania marynarki wojennej i jej zdolność do realizacji nałożonych na nią zadań. Niniejsza książka stanowi próbę opisania fragmentu historii polskiej marynarki wojennej w okresie Układu Warszawskiego.
Należy jednak zauważyć, iż współcześnie nie funkcjonuje w Polsce nauka wojenna, a dotychczasowe jej osiągnięcia wynikają najczęściej z jej uczestnictwa w układach sojuszniczych. W książce została opisana obowiązująca w Zjednoczonej Flocie Bałtyckiej Układu Warszawskiego (Zjednoczonej Eskadrze Okrętów) teoria morskiej (kombinowanej) operacji desantowej oraz faktycznie przeprowadzone ćwiczenia ukierunkowane na opanowanie cieśnin bałtyckich w okresie istnienia Układu Warszawskiego.
