Arystoksenos z tarentu

Muzyka towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów, a jej teoretyczne badania na gruncie europejskim zapoczątkowali starożytni Grecy. W klasycznej Grecji była obecna wszędzie tam, gdzie w grę wchodziło świętowanie i rozrywka: w trakcie obrzędów religijnych, jednocześnie publicznych, jak misteryjnych, na uroczystościach publicznych o charakterze bardziej państwowym czy społecznym niżeli sakralnym, przy świętach prywatnych i spotkaniach towarzyskich. Gdyby wymienić typy utworów realizowanych przy poszczególnych okazjach, otrzymalibyśmy wykaz niemal tożsamy z listą antycznych gatunków poetyckich. Polski przekład „Harmoniki" Arystoksenosa z Tarentu jest pierwszym w pełni naukowym i równocześnie najstarszym zachowanym – choć tylko w części – greckim traktatem muzykologicznym. Zachowane partie tekstu zawierają przegląd pojęć z zakresu antycznej teorii muzyki, a także niepełne,niezwykle systematyczne i drobiazgowe rozważania na temat budowy ówczesnych skal muzycznych. Jego lektura pozwala na dodatek prześledzić poręczne zastosowanie metody badawczej Arystotelesa, którego bezpośrednim uczniem był Arystoksenos. Przekład traktatu został poprzedzony obszernym wstępem, który, oprócz informacji na temat samego dzieła i jego autora, mieści podstawowe dane o miejscu muzyki w starożytnej Grecji i ogólny kształt jej struktur, detalowo analizowanych w samym dziele, a pokaźnie się różniących od używanych obecnie w muzyce artystycznej.