Kształcenie osób związanych z szeroko rozumianym zarządzaniem, w tym dowódców, w zakresie logiki jest szczególnie uzasadnione. Procesy te (tj. Zarządzanie i dowodzenie) wymagają bowiem starannego, zwięzłego języka, nie dopuszczającego luzów semantycznych.
Umiejętność prawidłowej analizy sytuacji, jednoznacznego formułowania zarządzeń czy rozkazów i poprawnego ich uzasadniania wymaga znajomości logiki równocześnie w aspekcie formalnym, jak i w zakresie jej wykorzystania do języka naturalnego.
Jest to tym bardziej pokaźne, iż poziom edukacji w tym zakresie wyraźnie się zmniejszył, zaś wymagania rosną. Powstająca luka jest coraz obszerniejsza, co rzutuje na jakość życia społecznego w wielu dziedzinach.
wystarczy bliżej przyjrzeć się stworzonym dokumentom także prześledzić uważnie dyskurs społeczny na dowolny temat, by natychmiast zauważyć niepoprawne rozumowania, wadliwe argumentacje i brak merytorycznej polemiki.
Stan ten ma oczywiście zróżnicowane przyczyny, lecz jest niewłaściwy, a czasem choćby szkodliwy dla funkcjonowania państwa czy też jego podsystemów – takich jak np. Wojsko. Decyzje podejmowane bez uwzględnienia zasad logicznego rozumowania są przeważnie gorsze niż mogłyby być, a zatem przeważnie oznaczają stratę (w sensie braku adekwatnej korzyści) ze społecznego punktu widzenia.
W obszarze zarządzania ma to na ogół skutki finansowe, choć np. Nieprzemyślane zamknięcie fabryki ma na dodatek oczywisty wymiar społeczny. Z kolei w warunkach działań zbrojnych błędna decyzja przynosi zbyteczne straty na dodatek w ludziach, a więc ma zupełnie dosłownie rozmiar życia lub śmierci.
Zatem optymalizacja takich decyzji jest znaczącym wyzwaniem stającym przed dowódcą. Wybór właściwej, wspomagany przez odpowiednie narzędzia, staje się jednym z widocznych wyznaczników skutecznego dowodzenia.
Dodatkowym czynnikiem wpływającym w znaczny sposób na procesy dowodzenia jest masowe wprowadzenie samoczynnych systemów wspomagania decyzji. Systemy te dają dowódcy świeże możliwości,jednocześnie wymagają zrozumienia sposobu ich działania, u podstaw którego leży tradycyjna logika formalna.
Znajomość tej ostatniej jest zatem potrzebna dla umiejętności jak najkorzystniejszego wykorzystania danych przekazywanych przez taki system. Wchodzenie w detale logicznej struktury odpowiednich programów wymagałoby wykładu wykraczającego poza zamiar autorski, natomiast poznanie zamieszczonych tu praw logiki i reguł wnioskowania pozwoli na zrozumienie podstaw działania tych systemów, co może mieć wpływ na udoskonalone ich użycie w praktyce.
Praca ta ma jeszcze na celu przybliżenie czytelnikom zastosowań logiki w kwestii tworzenia aktów prawnych. Krytyczna analiza tego aspektu w odniesieniu do wybranych dokumentów z tego obszaru może pozwolić osobom takie dokumenty stwarzającym na uniknięcie błędów w zakresie legislacji.
Wreszcie pewne uwagi dotyczące definicji w nauce pokażą je z logicznej perspektywy, co może przyczynić się do uniknięcia tworzenia nieuzasadnionych hipostaz i bytów naruszających regułę Ockhamowskiej brzytwy.
