Bezpieczeństwo zaliczane jest do najwyższych potrzeb i wartości człowieka, a jego znaczenie każdy dostrzegać może codziennie. Stanowi ono dobro osobiste, jak również społeczne — i to równocześnie w rozmiarze lokalnym, jak także państwowym, a nawet globalnym.
Zagrożenia i wyzwania godzące w bezpieczeństwo pojawiają się nieustannie. Rodzi to konieczność bieżącego rozwiązywania pojawiających się problemów, jako warunek niezbędny dla tworzenia warunków istnienia, rozwoju i normalnego funkcjonowania ludzkości.
Za jedno z najpoważniejszych zagrożeń bezpieczeństwa współczesnego świata uznawany jest terroryzm. O niełatwej naturze tego zjawiska świadczyć mogą choćby kłopoty z samym jego zdefiniowaniem, co już napotyka liczne problemy i ograniczenia.
Politycznym celem terroryzmu jest destabilizacja państwa w jego rozmaitych wymiarach, przez niszczycielskie oddziaływanie na organy jego władzy. Drogą do jego osiągnięcia posiadają być głównie ataki na ludność cywilną, obliczone na masowość ofiar i widowiskowość skutków, a globalną atmosferę strachu przed staniem się ofiarą kolejnego zamachu terrorystycznego uznać należy za niewątpliwy sukces terroryzmu.
Przynosi ona ze sobą negatywne skutki o charakterze psychologicznym, społecznym, politycznym, ekonomicznym, prawno‑organizacyjnym i militarnym. Zjawisko terroryzmu w dzisiejszym świecie różni się istotnie od jego wcześniejszych przejawów, ewoluując — pomiędzy innymi — od problemu o skali lokalnej do zagrożenia o charakterze ogólnoświatowym.
Jego korzenie sięgają odległych czasów, a historyczne symptomy wielokrotnie wpływały na losy świata, wskazując kolejne „kamienie milowe" w dziejach ludzkości. Coraz obszerniejsze możliwości kreuje mu postęp techniczny i postępująca globalizacja, zaś wartości demokratyczne, gwarantujące jednostkom określone prawa, pociągają za sobą także widoczną swobodę działania organizacji terrorystycznych.
obecnie trudno byłoby uznać, iż jakiekolwiek państwo, czy organizacja międzynarodowa, jest całkowicie wolne od zagrożeń tego typu, zaś potencjalną ofiarą zamachu terrorystycznego stać się może praktycznie każdy.
Terroryści dysponują wieloma metodami, za pomocą których mogą przeprowadzić planowany atak, posługiwać się także mogą całą gamą środków. Ogólnie dzieli się je na konwencjonalne (broń palna, broń biała i niebezpieczne narzędzia, materiały wybuchowe i inne nietypowe środki) oraz niekonwencjonalne(elektroniczne, broń masowego rażenia).
W tym drugim kontekście mówi się nawet o superterroryzmie, stanowiącym — ze zrozumiałych względów — potencjalnie istotnie obszerniejszą siłę oddziaływania. Jednocześnie bieżące funkcjonowanie organizacji terrorystycznych, jak i dokonywanie ładnych ataków, wymaga adekwatnego zaplecza finansowego.
To ono właśnie stanowi podstawę dla planowania ich rozmiarów i wyznaczania celów. Finansowanie progresywnych grup terrorystycznych dotyczy też promowania ich ideologii oraz celów, do jakich dążą. Poza przemocą, organizacje te stosują niejednokrotnie wyrafinowane formy public relations, wykorzystując także media masowe.
Odgrywają one podstawową rolę w kalkulacjach terrorystów, gdyż stanowią główne źródło danych o prowadzonej działalności, w tym dokonanych atakach. Nadrzędnym celem terrorystów jest zastraszenie opinii publicznej; związek pomiędzy terroryzmem a mediami polega więc na potrzebie współistnienia: dzięki sprawozdaniom medialnym informacja taka dociera do szerokiej rzeszy adresatów, z kolei media — przedstawiając je — dążą do rozszerzenia liczby odbiorców.
Według ekspertów, duża ilość zamachów terrorystycznych napędzanych jest aktualnie motywacją religijną, zwłaszcza islamską. Fundamentalizm religijny, zmierzający do narzucenia innym wyznawanych przez siebie zasad wszelkimi sposobami, w tym siłą, jest o tyle niebezpieczny, że jego przedstawiciele tkwią w przekonaniu, że realizują wolę boską na Ziemi, tłumacząc tym swoje zbrodnie.
Dla fundamentalistów islamskich Zachód jest antymuzułmański, bezbożny i niemoralny, a dla fanatycznej części islamskich ekstremistów dżihad z niewiernymi oznacza głównie starcie zbrojne, w tym wykorzystywanie metod terrorystycznych.
Potencjalnie obszarem takiej walki stać może się ponadto terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, promującej wartości kultury Zachodu. Choć Polska nie należy do państw bezpośrednio zagrożonych atakami terrorystycznymi, to istnieje cały katalog przesłanek, dla których nie można całkowicie wykluczać rozszerzenia zainteresowania Polską ze strony organizacji terrorystycznych.
Terroryzm jest zjawiskiem charakteryzującym się dużą różnorodnością i dynamiką. Niemało klasyfikacji opartych na rozmaitych kryteriach i tak samo dużo źródeł pochodzenia. Do czasu, aż istnieją motywy, dla których ludzie sięgają po metody terrorystyczne, przewidywać można, iż zjawisko to będzie występowało w przyszłości z jednakowo dużą intensywnością.
Poruszone tu pobieżnie wątki rozwinięte zostały w poszczególnych częściach niniejszej publikacji, do lektury której — w imieniu wszystkich autorów — serdecznie namawiam.
