Ludzkość od dawna mierzyła się ze zdarzeniami skomplikowanymi, niejednokrotnie wręcz ekstremalnymi, wywoływanymi poprzez siły natury, środowisko i wrogie oddziaływanie. Z tego powodu bezpieczeństwo było, jest i będzie naszym egzystencjalnym priorytetem.
Troska o niezakłócony byt i możliwości rozwoju były inspiracją równocześnie myślenia, jak i działania na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa w wymiarze jednostkowym, grupowym i społecznym. Wszelkie działania dla bezpieczeństwa, szczególnie w odniesieniu do zdarzeń nagłych, wymagały wcześniejszego przewidywania, planowania i koordynowania podejmowanych działań ochronnych, ratowniczych i obronnych.
Współcześnie zajmują się tym upoważnione poprzez państwo organy zarządcze, a ich działalność w tym względzie polega właśnie na zarządzaniu kryzysowym, które w celu zapewnienia racjonalności musi opierać się na naukowych podstawach.
Niniejsze opracowanie zawiera się w głównym nurcie tworzenia podstaw teoretycznych tej sfery państwa.
