Dzieci, które doświadczyły przemocy fizycznej lub psychicznej, doznały bolesnego odrzucenia czy wielokrotnie zmieniały środowisko opiekuńcze, często wymagają specjalistycznego wsparcia. Wczesna trauma może mieć druzgocący wpływ na rozwój przywiązania, przyczyniając się do powstania jego pozabezpieczanego, zdezorganizowanego stylu. Nie da się odwrócić nieprzystępnych zdarzeń, lecz można sprawić, aby pozostawione przez nie blizny były mniej bolesne i miały mniejszy wpływ na dorosłe życie.
W tym ergonomicznym poradniku autor wyjaśnia, jak sprawować opiekę nad dziećmi i młodzieżą ze zdezorganizowanym stylem przywiązania, zmagającymi się w związku z tym z trudnościami społecznymi, emocjonalnymi i behawioralnymi. Przedstawiony model pracy łączy założenia teorii przywiązania, wiedzę o traumie i podejście mentalizowania z najnowszymi wynikami badań z dziedziny neuronauki. Koncentrując się na znaczeniu więzi interpersonalnych, książka wyposaża czytelnika w umiejętności zezwalające sprawować wydajną, trwałą i – co najważniejsze – empatyczną opiekę nad najbardziej podatnymi na zranienie, skrzywdzonymi dziećmi. Rozwija ergonomiczne kompetencje potrzebne do stworzenia opiekuńczego, bezpiecznego środowiska wspierającego równocześnie dzieci, jak i ich opiekunów.
Książka stanowi cenne źródło ergonomicznych informacji dla osób sprawujących opiekę nad dziećmi, które doświadczyły traumy, przemocy czy zaniedbania – w tym dla opiekunów zastępczych, rodziców adopcyjnych, pracowników ośrodków opiekuńczo-wychowawczych, pedagogów, psychologów i terapeutów.
