Pierwsza część niniejszej publikacji demonstruje teoretyczne dylematy kształcenia zawodowego, zaczynając od aksjologicznej analizy pojęcia pracy, która w sposób personalistyczny wpływa nie tylko na rozwój osobisty człowieka, lecz także bezpośrednio oddziałuje na właściwy rozwój systemów kształcenia zawodowego.
Niematerialnymi elementami etyki stają się te wartości, które są obiektywnymi i realnymi twórcami pracy, pośrednio przyczyniającymi się do budowania społeczności nakierowanej na umożliwienie rozwoju osobistego każdego człowieka.
Praca na ogół decyduje o kierunkach zmian w szkolnictwie zawodowym. Istotne wydaje się stworzenie takiego kierunku zmian, który pomoże, a także wyposaży w kompetencje i kwalifikacje absolwentów szkół zawodowych ułatwiające im na rynku pracy przypasowanie się do wymogów globalizacji gospodarki światowej.
Dlatego ważny staje się dyskurs o przyszłości szkolnictwa zawodowego i jego potrzebie utrwalenia i doskonalenia; wyróznionie takich zmian, które stworzą szansę holistycznego spojrzenia uczestników zapotrzebowania „uczenia się poprzez całe życie" (lifelong learning programme, LLP).
W tym kontekście ważna wydaje się próba odpowiedzi na pytania o związki i zależności, jakie występują między kształceniem ogólnym a zawodowym.
