"W papier ognia nie zawiniesz" z pozoru jest zwykłym zbiorem artykułów prasowych (felietonów i reportaży) z lat 1955-1977, przypasowanym według kodu, znanego chyba tylko Joannie Kryszczukajtis-Szopie, i podzielonym na część satyryczną i kryminalną, żeby można było się pośmiać albo poczuć dreszczyk emocji, albo jedno i drugie. Naprawdę jednak to przemyślny zabieg, dzięki któremu Czytelnik, poznając lub przypominając sobie PRL, mimowolnie zreflektuje się, że ten odległy czas, bezpowrotnie miniony(?), wydaje się jakby znajomy. Czy to realne?
"W papier ognia nie zawiniesz" to pouczająca lektura, która pozwala zobaczyć czasy, kiedy to na każdym kroku objawiała się wszechwładza „jedynej adekwatnej partii”, co dostrzec można nawet w reportażach kryminalnych. I choć minęło już niemało dziesięcioleci, a pokaźna część populacji naszego kraju PRL zna już tylko ze słyszenia, to ci, którzy je (te czasy) pamiętają, nie będą mogli oprzeć się wrażeniu, że słyszą właśnie chichot historii… A sam Autor – Wiktor Kryszczukajtis – gdyby dożył schyłku roku 2020., miałby gotowy materiał i zapewniony etat. Można książkę czytać i bez paraleli, sycąc się kolorytem tamtych lat i walorami poznawczymi. To książka adresowana w równej mierze do Milenialsów, pokolenia Z, jak i do „zgredów”, czyli ich rodziców i dziadków.
"W papier ognia nie zawiniesz" to pouczająca lektura, która pozwala zobaczyć czasy, kiedy to na każdym kroku objawiała się wszechwładza „jedynej adekwatnej partii”, co dostrzec można nawet w reportażach kryminalnych. I choć minęło już niemało dziesięcioleci, a pokaźna część populacji naszego kraju PRL zna już tylko ze słyszenia, to ci, którzy je (te czasy) pamiętają, nie będą mogli oprzeć się wrażeniu, że słyszą właśnie chichot historii… A sam Autor – Wiktor Kryszczukajtis – gdyby dożył schyłku roku 2020., miałby gotowy materiał i zapewniony etat. Można książkę czytać i bez paraleli, sycąc się kolorytem tamtych lat i walorami poznawczymi. To książka adresowana w równej mierze do Milenialsów, pokolenia Z, jak i do „zgredów”, czyli ich rodziców i dziadków.
Wiktor Kryszczukajtis – (1922 – 2012) absolwent Korpusu Kadetów marszałka Józefa Piłsudskiego we Lwowie; żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (II Dywizja Strzelców Pieszych), uczestnik walk za wolność Polski i Francji; uhonorowany medalem francuskiego Ministerstwa Obrony. Dziennikarz, pisarz, publicysta, autor kilkuset publikacji prasowych, felietonista; senior Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Autor książki pt.: „Jego ekscelencja Miasto” (1967). Wieloletni redaktor śląskiej „Trybuny Robotniczej”, odznaczony Złotą Odznaką Zasłużonego w Rozwoju Województwa Katowickiego.
Joanna Kryszczukajtis-Szopa – dziennikarka, anglistka, homeopata, członkini Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Publikowała w prasie, promowała polski film za granicą; autorka książek: „Szyfrowane drogi”, „Agenci, szpiedzy, żołnierze”, a także „Homeopatia bez tajemnic”. Miłośniczka przyrody, muzyki i prawidłowego filmu. Dumna matka czterech dorosłych synów.
Joanna Kryszczukajtis-Szopa – dziennikarka, anglistka, homeopata, członkini Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Publikowała w prasie, promowała polski film za granicą; autorka książek: „Szyfrowane drogi”, „Agenci, szpiedzy, żołnierze”, a także „Homeopatia bez tajemnic”. Miłośniczka przyrody, muzyki i prawidłowego filmu. Dumna matka czterech dorosłych synów.
