Literatura prze-pisana Wydawnictwo uniwersytetu łódzkiego

Formuły "literatura prze-pisana" używa się przede wszystkim do określenia tych spomiędzy praktyk intertekstualnych, w których: 1) aktywizowane są inne niżeli punktowe odniesienia do cudzych wypowiedzi, czyli takie, w których semantycznej i często ideologicznej rewaloryzacji poddawane są większe całości tekstowe; 2) są to odniesienia skonkretyzowane, co uwydatnia je spośród relacji "przyrodzonych" anonimowej przestrzeni dyskursywnej; 3) prze-pisuje się nie tylko teksty literackie, którym przysługuje szczególny status kulturowy; 4) last but not least, jeśli prze-pisane ma coś wspólnego z kopią (z przepisanym), to musi to być tzw. Kopia twórcza, rezultat twórczego czytania (odpowiednio oglądania), rezultat odsłaniający (re)kreacyjną rolę kopisty i jego usytuowania względem miejsca i czasu, w którym powstał oryginał. Książka dotyczy prze-pisywania, czyli szczególnej postaci literackiego, i nie tylko literackiego, recyklingu - czytania/interpretowania/pisania od nowa (ale także przekształcania w obrazy, widowiska, gry komputerowe i inne teksty intersemiotyczne funkcjonujące w kulturze cyfrowej) tego, co już zostało napisane. Autorki artykułów starają się w mniejszym lub pokaźniejszym stopniu wyeksponować sprawczą rolę rzeczywistości kulturowej, w której pre-teksty - traktowane jako część innej przestrzeni historycznej - są prze-pisywane. Publikacja stanowi interesującą diagnozę nie tylko szczególnych relacji intertekstualnych, lecz też związków literatury ze światem.