Prawie pięćdziesięcioletni pobyt w Danii spowodował, iż Włodzimierz Herman zapuścił głęboko korzenie w kulturze skandynawskiej, stając się swoistym pomostem między literaturą polską i duńską. Autor książki tłumaczy zarówno z, jak i na język duński.
wyciąga z zapomnienia „starych" duńskich autorów, czym wpisuje się trwale do historii literatury obu krajów, zwłaszcza, iż Herman nie zerwał więzi z krajem swojego urodzenia i artystycznego startu.
To godne odnotowania, co uwzględniły w obu krajach czynniki odpowiedzialne za zamianę kulturalną (…). Cieszymy się, iż w osobie Włodzimierza Hermana znaleźliśmy niezwykle kompetentną osobę, która wnosi wkład w poszerzanie horyzontów polskiej i duńskiej humanistyki na wielu polach: literatury, teatrologii i filozofii, najczęściej za sprawą przekładów i opracowań scenicznych sztuk i dzieł nawet Szymona Anskiego, Sørena Kierkegaarda czy Ludviga Holberga.
(…) dla mnie najdawniejszym wspomnieniem z dalekiego ukraińskiego dzieciństwa jest księga bajek Andersena (…). Andersen sprawił, iż kochałem Danię, zanim ją jeszcze poznałem (…). Jarosław Iwaszkiewicz Nie, ja takiego uczucia nie doznałem.
Mój świat baśniowy roztaczał się z wierzchołków wysokich drzew syberyjskich, na które wspinaliśmy się jako chłopcy, aby wykradać ptakom jajka z gniazd. Wówczas i długo jeszcze później ani o Danii, ani o Andersenie nie słyszałem.
Odkryłem go dopiero jako dojrzały człowiek. Czytałem go w oryginale, po duńsku, tłumacząc się sobie samemu – dorosłemu mężczyźnie – iż ten idealny pisarz tworzył swoje baśnie tylko pozornie dla dzieci.
Parafrazując Iwaszkiewicza i wyrażając się nieco górnolotnie mogę powiedzieć: poznałem i pokochałem Danię zanim poznałem i pokochałem baśnie Hansa Christiana Andersena. Włodzimierz Herman
