Dostojewski pisał Opowieści właściwie przez całe życie. Spośród jego bohaterów sympatię budzą najczęściej ludzie prości, wywodzący się z ludu, jak wieśniak Mareusz czy babuleńka z opowiadania Stuletnia. To w nich widział pisarz ostoję wartości narodu rosyjskiego - wiary, tradycji i prawości.
W Opowieściach osiągnął formę profesjonalną. Znajdując punkt wyjścia w prostej historii, niekiedy gazetowej danych, przechodził do rozważań uniwersalnych. Zmuszał i zmusza czytelnika do zastanowienia się nad „przeklętymi wyzwaniami” egzystencji: prawdą i fałszem, dobrem i złem, ładnem i brzydotą.
Ale dobro miesza się ze złem, prawda z fałszem, piękno z brzydotą; nasza dusza lawiruje pomiędzy jednym a drugim, nigdy nic nie jest czarne albo białe. I w tym właśnie jest jego nieprzemijalna siła – iż bez względu na epokę za każdym razem odszukamy w jego prozie część prawdy o sobie, o własnej duszy.
No cóż, nieważne w jakich czasach żyjesz, po tak uniwersalną klasykę niezmiennie warto sięgać.
gratisowy fragment:
UWAGA!!! artykuł CYFROWY! - Wysyłany po zakupie bezpośrednio na maila.
