Dzieła literatury obozowej, będąc częścią systemu kultury, reprezentowanego w realnym życiu politycznym poprzez instytucje PRL, dostarczały systemowi społecznemu niepodważalnych w swojej istocie wartości. Życie przeciwko śmierci, niewinność przeciwko zbrodni.
Postawy te chociaż zamieniają się na role w systemie, który był w stanie zręcznie manipulować składanymi mu niejako w ofierze aktami afirmacji życia w sytuacji konfrontacyjnej z najcięższą ze zbrodni.
Niniejsza praca nie ma ambicji omówienia dużej liczby pozycji literatury obozowej, jaka ukazała się w PRL, w sposób kompletny. Ogranicza się do wybranych utworów literackich autorów mniej znanych, wychodząc od pojęcia ‘oral history’.
Literatura obozowa rozumiana jest w prezentowanej publikacji jako zapis swojego rodzaju świadectwa ludzkiego i historycznego, a nie w pierwszym rzędzie w kategoriach dzieła sztuki. Dla autora atrakcyjne jest zwłaszcza zaobserwowanie równoległości zjawisk oddziaływania propagandowego instytucji władzy w PRL i reakcji na tę propagandę środowiska literackiego czy osób aspirujących do przynależności do tego środowiska.
