Książka ukazuje mnogość strategii twórczych wykorzystywanych przez pisarzy i czytelników i nierozdzielność genealogicznych i stylistycznych aspektów pisania. We wstępie książki zaprezentowano podstawowe pojęcia i założenia, które zarysowują poszczególne elementy składające się na cykl twórczy.
Szczególną uwagę poświęcono retorycznym i stylistycznym aspektom zagadnienia, które autorka rozwija w kolejnych rozdziałach. Wstępnym przedmiotem dyskusji jest sztuka czytania, pisania i recenzowania. Funkcjonowanie w kulturze arcydzieł literackich skutkuje naśladownictwem, inspiracjami i adaptacjami jako szczególnymi rodzajami intertekstualności.
Autorkę interesuje zjawisko pisania na zadany temat i tworzenie zbiorowe oraz próby przekroczenia granicy między tworzeniem a odtwarzaniem. W pracy analizowane są teksty inspirowane sztuką retoryki, równocześnie z obszaru literatury, jak i publicystyki.
Osobna część książki poświęcona została zagadnieniom stylistycznym. Autorka rozpoczyna od teorii Bolesława Prusa i stylów pisarskich Ryszarda Kapuścińskiego, a następnie przechodzi do kwestii społecznych, kulturowych i literackich zjawisk twórczego pisania warsztatów i poradników pisarskich.
W dalszej części pracy Autorka analizuje stylistyczne, genealogiczne i kompozycyjne zabawy w literaturze: twórcze pomysły, grę konwencjami gatunkowymi i twórczość językową.
