Książka (1893) jest szczególnie ważnym głosem w rozwijającej się u schyłku XIX wieku estetyce formalistycznej. Z jednej strony tłumaczy proces twórczy, odnosząc go do sposobu ujmowania formy przez artystę, z drugiej natomiast formuje podstawy teorii czystego widzenia.
Zaproponowane poprzez Hildebranda w tej rozprawie pojęcia weszły na trwałe do nauki o sztuce. Adolf von Hildebrand (1847-1921), niemiecki rzeźbiarz poprzez długie lata mieszkający we Włoszech, autor licznych dzieł zarówno pełnoplastycznych (w tym pomnikowych), jak i reliefowych, utrzymanych w konwencji rzeźby antycznej.
Jego rozprawa Problem formy w sztukach plastycznych (1893), wyrastająca z własnych doświadczeń, jest bardzo ważnym głosem w rozwijającej się u schyłku XIX wieku estetyce formalistycznej. Z jednej strony tłumaczy proces twórczy, odnosząc go do sposobu ujmowania formy poprzez artystę, z drugiej natomiast generuje podstawy teorii czystego widzenia.
Zaproponowane poprzez Hildebranda pojęcia weszły na trwałe do nauki o sztuce.
