Książka ma charakter teoretyczno-badawczy. Składa się z dwóch części. W pierwszej, opartej na pedagogiczno-psychologicznej literaturze, przedstawiono teoretyczne podstawy twórczości plastycznej. Omówiono pojęcie twórczości, jej istotę i rozwój rysunkowości dziecka, z uwzględnieniem jej etapowości.
Kolejny podrozdział podejmuje temat ruchu i przestrzeni jako składników formy plastycznej w rysunku dziecka i jest krótkim przeglądem sposobów wykorzystywania środków artystycznego wyrazu, z podkreśleniem sposobów obrazowania w rysunku ruchu i przestrzeni.
W dalszej części rozdziału teoretycznego opisano znaczenie rysunku i aktywności plastycznej w rozwoju dziecka, a także rolę nauczyciela jako osoby wspierającej aktywność plastyczną dziecka. Część druga ma charakter empiryczny.
W oparciu o analizę 1471 rysunków dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym wieku szkolnym została podjęta próba oceny dwóch części dziecięcej rysunkowości: umiejętności obrazowania w rysunku ruchu i przestrzeni.
Uzupełnieniem analiz są zamieszczone w pracy rysunki, ilustrujące opisywane aspekty twórczości plastycznej dzieci. Monografia jest opracowaniem z zakresu pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz wychowania estetycznego.
Praca może być funkcjonalna dla badaczy z dziedziny pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej, a także teorii wychowania estetycznego, nauczycieli pracujących z dziećmi w wieku przedszkolnym i młodszym wieku szkolnym i studentów kierunków pedagogicznych.
