Studium poświęcone cielesności w prozie Brunona Schulza i Witolda Gombrowicza. Autorka analizuje ich twórczość przy pomocy takich kategorii jak transgresja, dezorganizacja i wieloznaczność oraz sytuuje ją w filozoficznych, antropologicznych i literackich kontekstach porównawczych. Wyjaśnia, jak problematyka cielesności pomaga pisarzom sformułować wizję człowieka i rzeczywistości oraz koncepcję kultury, tożsamości i poznania. Przekonuje ponadto, iż za pośrednictwem kategorii ciała w prozie Gombrowicza i Schulza manifestują się najważniejsze problemy epoki modernizmu. Ukoronowaniem interdyscyplinarnej refleksji autorki jest projekt perspektywizmu metodologicznego, który uwidacznia się nie tylko w założeniach, ale także w języku i kompilacji książki.
darmowy fragment: