Monografia prezentuje i gromadzi ocenę zmian w polityce zagranicznej Unii Europejskiej wobec Ukrainy w okresie masowych protestów w Kijowie, czemu służy zestawienie i analiza dokumentów, umów i traktatów, które określają ramy współpracy obu stron.
Autor identyfikuje dodatkowo interesy grup lobbystów w Brukseli i opisuje wpływ regionalnej równowagi sił na stosunki UE z Ukrainą. Podejmuje próbę określenia charakteru i struktury sił napędowych polityki UE wobec Ukrainy i miejsca praw człowieka w tych strukturach.
Oparta na przykładach pomarańczowej rewolucji, tzw. Majdanu podatkowego i Euromajdanu, książka testuje hipotezę, iż naruszenia prawa do zgromadzeń na szeroką skalę wystarczą, by umniejszyć prymat celów gospodarczych UE.
Kiedy następują takie naruszenia, decydenci w Brukseli przechodzą w tryb zarządzania „kryzysowego" kosztem odkrywania możliwości biznesowych.
