Liryka Stanisława Czerniaka jest zjawiskiem wyjątkowym na tle polskiej poezji współczesnej. Mimo iż autor należy generacyjnie do pokolenia Nowej Fali, z biegiem lat wykształcił własny, odrębny styl, którego wyznacznikiem jest wdawanie się w poetyckim języku w dyskusję z klasycznymi ujęciami filozoficznymi. Jest to poezja wyrafinowana językowo i intelektualnie, przesycona rozlicznymi aluzjami do kulturowej tradycji Zachodu. Paweł Dybel przedstawia intrygujący obraz tej poezji, wyciąga przenikający ją egzystencjalny dramatyzm, a zarazem jej subtelną ironię i dowcip. W krystaliczny sposób objaśnia jej „gry językowe”, a także ładnie tropi jej filozoficzne implikacje.
Książka Pawła Dybla o liryce Stanisława Czerniaka, podejmując kwestię relacji filozoficznego języka pojęć do poezji, wpisuje się w jedną z najważniejszych debat we współczesnej humanistyce. Zarazem stanowi ona cenne osiągnięcie interpretacyjne, i to nie tylko na tle dotychczasowych opracowań tej twórczości,dodatkowo rozpraw dotyczących niepowtarzalnego gatunku, jakim jest liryka filozoficzna.
Prof. Dr hab. Ryszard Nycz
Ta książka to wymowny przykład „krytyki towarzyszącej” (wedle Jerzego Kwiatkowskiego), rozjaśniającej niełatwe miejsca w wyrafinowanej poetycko i filozoficznie liryce autora Iskry buntu. Interesująco napisana, ze świetnymi interpretacjami, wprowadza twórczość Czerniaka w obieg narracji literaturoznawczych zarezerwowanych dla poetów istotnych, a nie przygodnych. To książka pisana prawidłowymi emocjami – wyczuwa się w niej kulturę obcowania z tajemnicą poezji, szacunek i sympatię do poety, zachwyt.
Prof. Dr hab. Andrzej Zieniewicz
